ارزیابی علف‎کش‎ها در کنترل علف‎های‎هرز یونجه (medicago sativa) تازه کاشت

به منظور کنترل علف های هرز مزارع یونجه تازه کاشت در منطقه جیرفت، آزمایشی به مدت دو سال در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با 3 تکرار و 8 تیمار اجرا گردید.  تیمارهای آزمایش شامل ایمازاتاپیر (10 درصد sl) به میزان 5/0، 75/0 و 1 لیتر در هکتار از ماده تجارتی + سیتوگیت به میزان 1 لیتر در هکتار در مرحله 15-10 سانتی متری یونجه پس از سبز شدن علف های  هرز + سیکلوکسیدیم (10 درصد ec) به میزان 2 لیتر در هکتار در زمان 6-3 برگی باریک برگ ها، پندی متالین (33 درصد ec) از ماده تجارتی به میزان 2 و 3 لیتر در هکتار قبل از سبز شدن یونجه و علف های هرز، کلرتال دی متیل (75 درصد wp) از ماده تجارتی به میزان 6 و 8 کیلو در هکتار بعد از کاشت و قبل از سبز شدن یونجه + سیکلوکسیدیم به میزان 2 لیتر در هکتار در زمان 6-3 برگی باریک برگ ها، شاهد وجین در طول فصل رشد بود. نتایج نشان داد که کلرتال دی متیل و پندی متالین پنیرک را بهتر از ایمازاتاپیر کنترل می نماید. در مقابل ایمازاتاپیر کلم اروپایی (gouan brassica tourenforti) را بهتر از کلرتال دی متیل و پندی متالین کنترل نمود. با این وجود، کارایی علف کش ها در کنترل سلمه تره (chenopodium album l.) و تاج خروس بدل ((l.)mart. digera muricata) نسبتاً مشابه بود. ایمازاتاپیر 5/0 و 75/0 لیتر در هکتار بهترین علفکش در آزمایش بود و بیشترین وزن خشک یونجه در چین اول و دوم داشت. کلرتال دی متیل باعث افزایش وزن خشک یونجه در چین دوم شد، اما پندیمتالین با ایجاد گیاه سوزی باعث کاهش وزن خشک یونجه گردید و قابل توصیه نیست.